Tczew jest jednym z najstarszych miast na Pomorzu Gdańskim liczącym ponad 800 lat. Coraz większe znaczenie Tczewa spowodowało iż Sambora II w roku 1252-1253 przeniósł stolicę księstwa z Lubiszewa oraz rozpoczął budowę zamku. Prawa miejskie nadał Tczewowi w 1260 roku . Oprócz rzemiosła i handlu istniała komora celna, dzięki której powiększała się zamożność miasta. Istniała także mennica bijąca własne monety wymienialne na całym szlaku wodnym. Mestwin II w roku 1289 sprowadził dominikanów którzy zbudowali kościół o raz klasztor, niestety wkrótce miasto przeszło pod panowanie krzyżackie (1309 r.) i dopiero na mocy pokoju toruńskiego (1466 r.) Tczew wrócił do Polski. Pierwszy rozbiór Polski (1772 r.) spowodował, że Tczew ponownie został oderwany od Polski i znalazł się pod panowaniem pruskim aż do roku 1807 kiedy to został zdobyty przez Generała Henryka Dąbrowskiego i do 1815 roku był pod panowaniem francuskim. Most przez Wisłę został zbudowany w latach 1851-1857. 27.06.1851 roku król pruski Wilhelm IV położył kamień węgielny na Tczewski brzegu Wisły. 12.10.1857 roku most został otwarty. Natomiast po zbudowaniu szlaku kolejowego Berlin-Królewiec przerzucono przez Wisłę (1888-1890 r.) most kolejowy, fakt ten spowodował, iż Tczew stał się ważnym europejskim węzłem komunikacyjnym. W 1912 roku oba mosty od strony Lisewa zostały przedłużone o 250m. Tczew powrócił do Polski 30.01.1920 r.
Na początku XIII w. Nazwa Tczewa brzmiała TRSOW następnie DERSOVE, DIRSZOWE, DERSOWE, TRSSEW, TRSSEV, TRSEV, TRSCIEW.
|
|